Լաց զգալու առիթներ

Կյանքում ամեն ինչ գին ունի: Լաց զգալու առիթներ շատ կան, կապ չունի երջանկություն ես գտել թե տխրություն: Ուզում ես մեկը լինի որ կիսվես, որ ասես ու տրվես քո սրտի տագնապներին: Լուսավոր շատ բաներ են կատարվում, դու հաճախ տեղդ չես գտնում, մի աշխարհ գանձ ունես տալու, անելիքներդ խառն են, դու շատ հաճախ ես ցավում ու բոլոր

կծիկ եմ դառնում

Ես կամաց-կամաց խելագարվում էի, սկսել էի բարձրաձայն հետդ խոսել, երբ ներկա չես, հարցեր էի տալիս, պատկերացնում ինչ կասես, երբ գալիս էիր իրավիճակը թեքում էի իրականության մեջ ու ստանում նույն պատասխանները ինչ ենթադրել էի: Ես այդ փաստից միայն հրճվում էի, ինձ հաճելի էր զգալ, որ գիտեմ քեզ: Տանել չեմ կարողանում, երբ մտքերով ես, երբ քնում ես

Խառնվելու մեծ տաղանդ ունեմ

Խառնվելու մեծ տաղանդ ունեմ. այն միշտ ավելի ուժեղ է քան այն մատերիալ տաղանդը, որը ես արհեստ եմ համարում, հոգևոր մակարդակով՝ արվեստ: Ամեն ինչ քանդելը հեշտ է միշտ ու ես կարողանում էի՝ հավերժ անինքնավստահ մնալով իմ մտքերի ու ցանկությունների առաջ: Ես սկսել էի խոսել, դա իմ ժամանակի մեջ բավականին բարդ էր, իսկ հիմա հասկանում եմ,որ երբեք

Մի տեսակ ընտանիք ես

Հնարավոր է ես կյանքում չպիտի լինեի, հնարավոր է չկամ: Ես այդպիսին եմ, ինչ ինձ հետ չի կատարվում ավելի շատ է ծակում սիրտս: ՄԻ օր այսպես ենք մի օր այնպես, դետալներ են փոխվում, տրամադրություն է գնում-գալիս, իրար նկատմամբ գոյություններ են փոխվում, անգործ կամ գործուն ապրում ենք, փոքր կամ մեծ ապրում ենք: Այսօր աշուն ենք մտնում, շատ

Ես հարգում եմ կանանց

Կանայք, ովքեր կանգնում են զգեստապահարանի առաջ ու փակ աչքերով հագնում ինչ ձեռքի տակ ընկնի, կներեք, ես ձեզ արհամարհում եմ, որովհետև դուք ձեզ չեք հարգում: Ուզում ես եղիր հրուշակագործ, եղիր լեդի պիտի կարողանաս մտածել քո շուրջ, քո մասին, մատուցել քեզ, ահա ինչ է ճաշակը: Այն վայրի է, սիրում է երբ խնամում են ամեն օր, եթե դավաճանես

դուք մեզնից եք

Ես էլ հոգնեցի: Անգամ բարի լույսն էր քչանում, ես զգում էի մի արհեստածին բան, մի բան, որից սովորաբար վախենալ էր պետք: Իսկ արդյո՞ք վախենում էի քեզնից, չէ, ավելի շուտ ես վախենում էի քեզ չտեսնելուց: Ընդամենը մի քանի օր առաջ ուրիշ էիր, երևի ես շատ եմ մտածում կամ իմ սրտում ավելի շատ ես: Գոնե իմաց տուր,

Ու՞ր ես

Ու՞ր ես: Երբ նայում ես պարող զույգերին ինձ հիշու՞մ ես, թե փնտրում ես սեղանների մոտ անհագուրդ հայացքով տղամարդ որսացով մեկին՝ լի կոմպլեքսներով ու բարձր կոշիկներով: Հի՞շում ես ինձ, ցավ զգու՞մ ես, երբ նրա ձեռքը բռնած պարի ես տանում բույրս հիշու՞մ ես: Երբ ձեր մարմինները կպչում են իրար ի՞նչ ես պատկերացնում, ցա՞վ, սե՞ր, նրա՞ն, ի՞նձ: Ի՞նչ

Երբ սիրում են մի՞շտ են վախենում

Երբ սիրում են մի՞շտ են վախենում: Ես վախենում եմ միշտ, երևի ոչ այն պատճառով, որ մի օր կորոշես գնալ: Ես վախենում եմ, որ չցանկանամ ապրել: Քանի որ դու այսօր դառնում ես այն ինչ երևում է աչքերիս ավելի հաճախ, քան այն ինչ տեսնում եմ: Դու դառնում ես իրականություն, և ի՞նչ կլինի եթե դու չլինես իմ իրականության

ես դա չեմ ներում

Գիտե՞ս լսել եմ, որ ամեն ինչ արագ չի լինում, բայց ես անհամբեր եմ: Մի ժամանակ կար, որ հոգումս շատ էի չասվածը ներարկում ու քանդում այն ինչ անգամ գոյություն չուներ: Հիմա փոխվել եմ, գուցե դեպի սխալը, բայց կառավարել չասածս չեմ կարողանում, քանի որ սիրտս նման ծանրությունների իրոք չի դիմանում: Ես վաղուց եմ որոշել խնամել ինձ, ու

Կին, որ ցանկացա լինել

Այսօր մահացավ մայրս, չգիտեմ: Ես երևի առարկա եմ: Գերմանական նորաձևության 1930 թվականի ամսագրի շապիկին մորս նկարն էր: Կինը չի նայում տեսախցիկին, խաղային ժպիտը դեմքին հուշում է, որ գիտի ուր որ է պիտի նկարվի՝ երկար ու անխնամ մազեր, ճերմակ հագուստ, իսկական էլեգատություն: Ահա այն գեղեցկությունը, որ միշտ ցանկացա ունենալ: Այս պատմությունը լսեցի,երբ վեց տարեկան էի մի աղջկա մասին,