Երբ սիրում են մի՞շտ են վախենում

Երբ սիրում են մի՞շտ են վախենում:
Ես վախենում եմ միշտ, երևի ոչ այն պատճառով, որ մի օր կորոշես գնալ: Ես վախենում եմ, որ չցանկանամ ապրել: Քանի որ դու այսօր դառնում ես այն ինչ երևում է աչքերիս ավելի հաճախ, քան այն ինչ տեսնում եմ: Դու դառնում ես իրականություն, և ի՞նչ կլինի եթե դու չլինես իմ իրականության մեջ, ես չեմ սիրում ապրել երևակայությամբ, ես այնքան եմ ցավել այդ պատճառներով: Ես շատ բաներ եմ տեսնում քո աչքերում ու վախենում եմ, որ երբեմն չգիտեմ ինչ: Քեզ հասկանալը բարդ չէ, դու ես բարդացնում, քանի որ չես ուզում իմանան ինչ կա ներսումդ: Դու դեռ կարծում ես, որ քեզ ճանաչելով մարդիկ կցավեցնեն, ու դու ճիշտ ես: Ես չեմ կարողանում չվախենալ, կներես, շատ բաներ եմ ուզում ասել, ու շատ լավ գիտեմ, որ երբեմն կարիք չկա, գիտե՞ս ինչու: Ես գիտեմ, որ պարզ եմ ու մաքուր, իմ դեմքից ամեն ինչ երևում է, ես քո հետ ազնիվ եմ, ու դրանից բխող էլ ոչինչ ասել պետք չէ: Գիտե՞ս, այսօր սիրտս ցավաց ավելին քան երբևէ, դու գիտես ինչու, և ես հանգիստ եմ: Ես պիտի սպասեմ, որ խոսենք, ես պիտի համբերեմ: Համբերելը համ կբերի կյանքիս: Դրա նկատմամբ նախասիրությունս քաղցրն է, և ի՞նչ եթե դառը համտեսեմ, ինչևէ ամեն ինչ համ ունի: Մենք սիրում ենք սովորել այն ամենին ինչ ունենք կամ ստանում ենք, քանի որ դրա դիմաց պայքարելը միայն խիզախների համար է: Ես քեզնով մրսել եմ, մի տեսակ հիվանդ եմ ու սիրտս ցավում է, այնքան շատ, որ օդը կուլ չի գնում: Ես ուզում եմ դու լինես միշտ, մի վախեցի՛ր, իմ ու քո նմանների համար միշտը հավերժությունը չէ, մենք հավերժ չենք: Իսկ ի՞նչ եթե դու ասես այն ինչին ես սպասում եմ, չնայած դժվար: Բայց ես կսպասեմ, քանի որ միշտ սպասում եմ այն ամենին ինչին ուզում եմ: Եվ ես քեզ սպասել ուզում եմ:
Ես պիտի գնամ, ինձ սպասում են: Ես գնալ եմ ուզում, սրտիս մեջ շատ ես, մի տեսակ խեղդվում եմ, ես լավ չեմ ու մի հարցրու ոնց լինելս: Ես մի բան տեսա, ինձ դուր չի գալիս, դու խնամքով ես գնում, ես անխնամ եմ բուժվում, մեջիս վերքերը համարյա չեն լավանում: Ես չեմ վախենում, որ չես լինի, ես վախենում եմ ինչպիսին կլինեմ եթե չլինես: Ես էգո ունեմ, ես թույլ չեմ, բայց մեջս շատ ես: Գնալով տարածվում ես, իսկ ես անդադար սխալվում եմ ու սպասում: Ես ոչ ոքի չեմ սպասել, ինչու՞ եմ այսօր նստում ու նայում անհայտությանը: Իսկ ի՞նչ եթե դու ասես մի բան, որ ինձ կատարյալ երջանկության կբերի, ինչ եթե ես դա էի փնտրում, ինչ եթե չասես, ինչ եթե դա չեմ փնտրում: Ո՞վ եմ, կործանվու՞մ եմ, թե՞ ամեն ինչ լավ է: Ամեն ինչ լավ լինու՞մ է, ագռավների ձայներ եմ լսում, ես դրանցից սարսափում եմ: Իմ կյանքը, ես, դու ի՞նչ անեմ: Ի՞նչ եմ անում: