դուք մեզնից եք

Ես էլ հոգնեցի:
Անգամ բարի լույսն էր քչանում, ես զգում էի մի արհեստածին բան, մի բան, որից սովորաբար վախենալ էր պետք: Իսկ արդյո՞ք վախենում էի քեզնից, չէ, ավելի շուտ ես վախենում էի քեզ չտեսնելուց:
Ընդամենը մի քանի օր առաջ ուրիշ էիր, երևի ես շատ եմ մտածում կամ իմ սրտում ավելի շատ ես: Գոնե իմաց տուր, որ բարի լույսս արևով սկսվի, գիտեմ ՝ երբեմն հոգնում ես, կարող ես հոգնել նաև ինձնից: Բայց բնական ամեն ինչ հարգելի է, տեսնես ի՞նչ ենք խոսելու, ի՞նչ ենք անելու, սպասե՞մ: Ձեր սիրտն այլ է, իսկ մենք փոքր թե մեծ ավելին ենք, գիտե՞ս ինչու, քանի որ աշխարհում ձեր նմանների ապրելը մեր շնորքն է, դուք մեզնից եք:
Այս պատմությունը սկսվեց, երբ հույսը մեռավ առաջինը: Այն ամենն ինչ ունես այսօր ստեղծվել են քո մտքերից ու հավատներից անցյալում: Ինչպե՞ս կարող ես երջանիկ լինել այսօր, երբ ընտրում ես դժբախտ ու դաժան մտքերը, պահում ես անցյալը հոգում ու դառնում անտարբեր: Մեր խոսքերը չեն ստեղծում երջանիկ միջավայր այսօր, մենք ասում ենք ով ենք, ով լինելու փոխարեն: Առավոտյան լույսով չեն գալիս մտքեր ես ուժեղ եմ, ես երջանիկ եմ, ես կարող եմ, ես տաղանդավոր եմ: Ժամանակը չէ՞ արթնանալ ու ստեղծել կյանք, որ լիարժեք ուրախություն կբերի: Դու կարող ես ընտրել ինչպես լինել, ով լինել, ինչքան լինել: Դու միշտ ընտրում ես այն ինչ արժանի է քեզ: Քանի որ մենք բավական չենք,ոչինչ երբեք բավական չէ ու մենք երբեք չենք ապրի այն ինչին արժանի ենք, քանի որ դա բավական չէ: